W miejscu gdzie stoi dzisiejszy kościół, miejscowi broumowscy protestanci, mimo sprzeciwu władz klasztornych, postawili w XVI w. swoją świątynie. Została ona spalona podczas wojny trzydziestoletniej, a na jej gruzach opat Sartorius kazał wybudować kaplicę ku czci Św. Wacława. Kaplica jednak została zniszczona przy następnym wielkim pożarze miasta w 1684 r. Wtedy opat Zinke zdecydował, że na jej miejscu postawi nowy kościół, a jego budowę powierzył K. I. Dientzenhoferowi. Pod koniec  XVIII w. kościół, z nakazu cesarza Józefa II został zamknięty i sprzedany klasztorowi, który używał go jako magazynu. Dopiero w 1883 r. opat Rotter kazał go odnowić. Obok kościoła, gdzie  wcześniej stały mury z sukiennicami, został  wybudowany klasztor dla Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia Św. Karola Boromeusza, które otworzyły tutaj prywatną szkołę. Wtedy kościół zaczął być wykorzystywany także do mszy szkolnych. Przed II Wojną Światową w kościele odbywały się regularne czeskie msze, do których powrócono znowu po 1945 r. Na początku lat 50 XX w. kościół znowu został zamknięty i znowu zmieniony w magazyn. Zniszczony budynek z wybitymi szybami przedstawiał posępny widok. Po bardzo skomplikowanym remoncie, podczas którego odrestaurowano m.in. freski autorstwa Schefflera, kościół został ponownie wyświęcony i od 1995 r. służy do odprawiania mszy.